CUVARKUCA

Biljka vodi poreklo iz Meksika. Raste skoro u celoj Evropi.
Veoma je rasprostranjena i poznata pod razlicitim nazivima: Cuvarkuca, Pod silu ziv, Cmilic, Divlje smilje, Gromovna trava, Pazikuca, Uhovnik, Uvara, Rosa u zlu dobra.
Raste po vrtovima, bastama i krovovima.
Za lecenje su vezana razna praznoverja i narodni obicaji, a danas skoro svaka kuca ima svoju cuvarkucu.Veruje se da neutralise delovanje stetne energije, promene vremena, posledice stresa i negativnih misli, ali i da pomaze u isceljenju bolesti, smiruje i stabilizuje nervni sistem, izvlaci iz ucmalosti i povecava radnu sposobnost.
Naucni naziv Sempervivum-prevod "uvek zivuci" i odnosi se na svojstvo biljke da prezivi veoma nepovoljne uslove, ekstremne suse,mrazove, siromasno kamenito tlo.
Cuvarkuce su sukulentne biljke koje u svojim zadebljanim listovima cuvajurezerve vode i tako prezivljavaju susna razdoblja.
Poznata je kao lek protiv bola u uhu. Sveze cedjen sok pomaze pri lecenju cira na zelucu, raznih upala sluzokoze, jaca otpornost organizma, leci glavobolju, astmu, kostobolju , bolesti srca i krvotoka, povecava krvni pritisak, otklanja grip i anginu.
U novije vreme sok od sveze biljke koristi se protiv zapaljenja zuba i upalu grla.
Lekovitost dolazi od sadrzaja jabucne i mravlje kiseline. Ni danas nije potpuno istrazena biljka, i uglavnom se koristi u narodnoj medicini.
Savremena istrazivanja usmerena su na polisaharide iz njenog soka kojima se pripisuje delovanje na imunoloski sastav i pomoc kod kancerogeznih oboljenja.
Proizvode se Homeopatski preparati cuvarkuce koji se koriste kod gnojne upale zubnog mesa i upale grla.
Beloruski strucnjaci preporucuju svez sok cuvarkuce sa medom kod srcanih mana.

(iz casopisa Sensa)

U svom ranom djevojastvu sam redovno patila od upala srednjeg dijela kanala "vanjskog uha" (ako se sjecam ispravno iz anatomije slusni aparat se sastoji od spoljnog, sredisnjeg i unutrasnjeg uha.
Spoljno uho se sastoji od usne skoljke i kanala koji povezuje skoljku i sredisnje uho (to su one famozne koskice: cekic, uzengija i nakovanj), a unutrasnji dio je vec onaj "puz" koji igra ulogu izmedju ostalog i u ravntezi.
Elem ova mala lekcija podsjecanja je u svrhu objasnjenja koji se dio kod mene redovno inficirao...to je bio upravo taj kanal -njegov sredisnji dio, koji je spajao skoljku sa koskicama.
Upale su bile bolne i redovne kao losa sreca i pocele su negdje oko moje 14-e godine i potrajale do nekih 22. U tom vremenu sam se nadobijala antibiotskih inekcija....redovitojednom preko zime a pocesto i cesce.
Onda mi je jednom pukao film i sjecam se da sam jednom kad sam vec uveliko studirala u Novom Sadu prolazila kroz Klisu, vracajuci se sa Najlon pijace, ugledala cuvarkucu na necijem krovu.
Usla sam u dvoriste i zamolila ljubaznu domacicu ako moze da mi da jedan bucur sa krova....zapatila sam je u saksiji u svom stanu i kod sledece upale se posluzila sa njom umjesto sa injekcijama.
Od tad mi se upala samo kao jednom bila nagovjestila i odmah sam je sasjekla sa par kapi iz listica. Prodje od toga i vise od "trin'est Bajrama" a "Babo Atif se ne vrati k'nama"
Tako da o toj biljci mogu reci samo naj, naj, naj, naj, najbolje